Larentu Pusceddu

Laurentu Pusceddu

(Oroteddi, 1947 – Roma, 2016)

L

arentu Pusceddu fut nàscïu in Oroteddi su 9 de friàrgiu de su 1947. Si fut diplomau in sa scola agrària e de su 1971 iat fatu su dirigenti provintziali de sa Cgil de Nùgoro. Iat collaborau cun giorronalis e TV che: “Sa Sardigna”, “Nazione Sarda”, “ La Nuova Sardegna”, “Telesardegna”. Iat arriciu prèmius in is cuncursus de poesia in lìngua sarda. Teniat interessamentu apitzus de s’etnologia e iat studiau is traditzionis de s’ìsula sarda. Gràtzias a is stùdius e a is scedas donadas de su bisaju iat torrau a fai nasci sa faciola antiga de Oroteddi, “s’Eritaju” chi fiat sparèssia prus o mancu in su 1850. Sa faciola torrat a pigai ritus paganus che cussu de s’initziatzioni sessuali e sa fecondidadi. Custa faciola s’agatat in Nùgoro in su Museu Etnogràficu Regionali. At imprentau: Dae s’umbra de s’istoria – Dall’oscurità della storia (1979, unu Lp de mùsica e cantzonis in lìngua sarda); Is romanzus: S’arvore de sos tzinesos (1982, su primu romanzu scritu in lìngua sarda), Mastru Taras – Maestro Taras (1999, 2° premiu de literadura Istitutu Regionali Etnograficu), Su belu de sa bonaura (2001), Pipinidas e iscazas (2005, contus po pipius), Dona Mallena (2007, bincidori de su premiu de literadura “Casteddu de sa Fae-Castello della fava”, Posada), òberas ancora no imprentadas funt: Bindichi Contos Seperos (contus), Mi naras paraulas cun sapore de lentore (poesias sceberadas), Su cànticu de su Pane (tradusidura in lìngua sarda de “Il canto del pane” de su poeta armenu Daniel Varujan). Larentu Pusceddu biviat in Thiniscole ma s’est mortu in Roma in su 2016 po essi sintzillus su 9 de gennàrgiu. Sa poesia sua Plastica, plastica, plastica est bella meda e spantosa po su chi narat. 

PLÀSTICA, PLÀSTICA, PLÀSTICA

Est possibile chi sa terra torret che a prima
cando sa plastica non fit imbentada
pro divenner fruttu siccu in sas cresuras?
Osserba amicu cun atentzione,
peri in sos locos prus bellos e luntanos
dae s’omine dannarzu, ite bides?
Ite bides in su Gennargentu,
in su monte de Gonare e in su Montarbu,
inue solu sa cascasina
de baccas e crapas arestadas,
fracaiat a su sole e in ierru s’isorbiat?
Ite bides in medas mares nostros
como chi sa zente l’at cumpresa
chi su sole “no imbuttat sa bellesa”,
ca “messare” non si podet in sa rena?
E in sos trainos siccos ite bides?
Ite bides in sos buscos
cando su focu battit derramas,
disisperu, nieddore e morte?
E in sas banchinas de cada istradone,
noos muntonarzos, ite bides?
Bides restos de cucinas ruinzadas,
banittas preucosas, gommas consumidas,
ampullas truncadas, carchinatzu e teula secada,
botteddos de cunserba e papilamine,
batterias chena garriga, frundidas,
ozu brusiadu e plastica, plastica…
plastica de cada zenia,
de cada mannaria e de cada colore.
Plastica chi luchet bianca che nie
peri in sos pranos tintieddados dae su focu,
prichizonada, ma non consumida.
Ite si podet facher, caru amicu,
datu chi su progressu non si firmat?
Torrare a s’anticoriu non si podet,
ca su tempus coladu gai restat,ma podimus imparare de nou a caminare
in custa terra chi cheret rispettada.
B’at una leze de natura, ismenticada:
nudda si creat, nudda si distruet,
ma pro fortuna totu mudat forma.
Dae inoche podimus comintzare
bene nande a sos zovanos de oe
de mudare sos restos in ricchesa.
(2° Premiu – Sarule 1995)

Cumpartzi

Share on facebook
Facebook
Share on whatsapp
WhatsApp
Share on email
Email

Unu progetu cun su contribudu de sa Fondazione di Sardegna

Còmpora su lìburu de
SU SARDU, LÌNGUA
DE EUROPA