
(Aristanis 1907-1988)
Est s’iscritore de cumèdias prus de importu in limba sarda de su 1900. Comintzat sos istùdios a Santu Lussurzu, in su cullèziu de sos Salesianos, ma a 14 annos lassat pro torrare a domo e azuare in sa butega de su babbu. Sighit a istudiare pro contu sou a s’acostare a su teatru. Diat chèrrere andare a s’Accademia delle belle Arti de Roma, ma mancari no l’esserat agradèssidu li tocat de abarrare in Aristanis pro azuare su babbu. Antoni est befajolu e abbizu e meda àbile a fàghere rìere sa zente. Sighit a andare peri sos teatros de Aristanis, comintzande a fàghere s’atore de sas cumèdias de Pitzente Melis (
Fut su tempus de su Fascismu. E in cussu tempus, in su 1934, Antoni Garau iscriet sa prima obra:
Sa segunda gherra mundiale truncat sa vida sotziale de sa Sardìnnia, gai comente cudda culturale e teatrale: sas bombas arruinan sos teatros prus mannos de sa Sardìnnia e sos chi si sarban abarran serrados.
Ma Garau sighit a iscrìere: Peppantiogu s’arricu (1936), Pibiri sardu (1943), Sonnu trumbullau (1945).
Est cun Basciura (1950) chi Garau lompet a sa punta prus arta de s’obra sua
“Antonio Garau […] è riuscito a cogliere dal vivo la gente umile della società contadina del Campidano di Oristano, descrivendo, con terragno umorismo e lingua saporosa, i suoi compaesani, che accettano, senza tanti lamenti, cioè senza coscienza di classe, la precarietà della loro condizione umana. […] Crediamo di poter indicare in “Basciura” […] il miglior frutto della lunga attività teatrale del Garau.”
Sas cumèdias de Garau binchen unu muntone de prèmios, a comintzare dae su Prèmiu “Grazia Deledda” in su 1950 cun
Cando Garau pentzaiat de iscrìere una cumèdia si bisaiat in su logu inue s’iscena si depiat fàghere e bi andaiat in chirca de donzi mìminu particulare. Andaiat in chirca de sas tradissiones de su logu, iscurtaiat sa zente faeddande e registraiat, una pro una, sas peràulas antigas, sas maneras de nàrrere, sos ditzos chi posca finian a manu de intro de sas cumèdias suas.
Totu sos sardos depen riconnòschere chi su tribàlliu de Antoni Garau at azuadu sa limba e su teatru sardu-campidanesu a si muntènnere biu in tempus de trumentu, inue sa limba sarda fut perdende s’importu chi aiat sèmpere àpidu in sa vida de donzi die e in sa cultura.
In su 1990 s’amministrassione cumonale de Aristanis dat su nòmene de Antoni Garau a su Teatru tzìvicu e in su 1998 li dat su nòmene fintzas a sa via inue est nàschidu.